Op mijn 23e begon ik met mijn eerste baan als psycholoog. Al gauw merkte ik dat snel reageren, jezelf aanbieden en (uitvoerig) jezelf laten horen, werd beloond. Niet echt karakteristieken die mij kenmerkten. Maar waarin ik ook altijd enige tegenzin heb ervaren om mij hiernaar te gaan gedragen. Het is voor mij de wereld op zijn kop. Vóór reageren, komt diep nadenken; vóór mezelf aanbieden, komt weten waarvoor en waartoe, vóór mezelf (uitvoering) laten horen, komt weten waar ik het over heb. En ik was net begonnen…

Maar ook na jarenlange werkervaring, denk ik graag rustig over zaken na en kom ik zo tot inzichten. Vaak alleen. Wel deelde ik over de jaren heen makkelijker mijn mening en inzicht in een groep en vind ik dit (meestal) ook leuk om te doen. Het is prettig als je de ruimte ervaart en kunt nemen om bij jezelf te blijven. Waar de één graag eerst ergens rustig over nadenkt en goed alleen kan werken, heeft de ander stimulans en input van de groep nodig om aan de slag te gaan en blijven. De ene manier is niet beter dan de ander en leerstijlen verschillen.

Wel lijkt de extraverte manier van doen meer voorkeur te genieten in onze maatschappij en op de werkvloer. Snel, mondig en een voorkeur voor werken in teams. Wanneer je dit niet van nature laat zien, in wat je zegt en wat je uitstraalt, dien je jezelf (in- of expliciet) te verklaren. Men zoekt een antwoord op: Ben je stevig genoeg? Kun jij dit aan? Bijt je van je af? Ben je stressbestendig? En het heeft de voorkeur dat je dit zo overtuigend mogelijk kunt brengen (want dan is het zo;)). Dit kan voelen als een ondermijning van je kunnen, of zelfs van wie jij bent.

‘Bescheidenheid siert de mens’, iets wat in onze Westerse cultuur als deugd wordt gezien. Wanneer ik de karaktertrek opzoek lees ik: goed kunnen luisteren, doorvragen, jezelf op de achtergrond plaatsen als de situatie erom vraagt, realistische kijk op jezelf en anderen. Waardevolle eigenschappen. Toch komt er vaak een ‘maar’: ‘bescheidenheid is een goede eigenschap, maar…’

Mogelijk wordt het in verband gebracht met een negatief zelfbeeld of onzekerheid. En wanneer het daarmee samengaat, houdt het je klein. Het kan resulteren in jezelf wegcijferen, geen ruimte innemen of misschien zelfs misbruik van je laten maken. Maar dit hoeft niet. Je kunt prima bescheiden zijn en een positief zelfbeeld hebben. Weten wat je wil en kunt én bescheiden zijn. Omdat je liever niet op de voorgrond staat of graag over complexe vraagstukken nadenkt.

Wel kan het voor iemand die alleen oplaadt en meer naar binnen gericht is – met een grotere focus op introspectie en zelfreflectie – moeilijker zijn zichzelf te laten zien. Voor mij persoonlijk komt dit onderwerp, net als aan het begin van mijn loopbaan, bij het bouwen van mijn eigen bedrijf opnieuw naar voren. ‘Je moet jezelf meer laten zien’, ‘Schroef de marketing maar wat op’, ‘Je bent te bescheiden’. Een heel nieuw leerveld met een stijle leercurve.

Toen ik in het kader van een training een keer een persoonlijkheidstype-test deed, vond ik online bij het betreffende type een bijpassend plaatje. Er was een knaagdier te zien, dat met een helm op het hoofd en een bazooka het gebied verkende. De ondertitel luidde: ‘soft and fluffy, but kick ass when needed’. Soms (zoals op dit moment) denk ik daar met een lach (of grinnik) aan terug. Regelmatig is uiterlijk schijn. Wat je waard bent, wordt zichtbaar als jij jezelf bent.

Ben jij ook soft en fluffy? Maak je borst maar nat, de wereld heeft je nodig.

Ben je zoekend in wat dat inhoudt; jezelf zijn op de werkvloer en je waarde kennen? Ik begeleid je graag in een professioneel ontwikkeltraject, zodat je met vertrouwen en energie je werk doet. Kijk op mijn website of neem contact op zodat ik met je mee kan denken!

https://loodlijnpsychologie.nl